Knjiga Arheologija sećanja analizira vremena u kojima su državni, nacionalni, klasni simboli snažno definisali i ispunjavali javno polje i gradili identitet pojedinaca i grupa. Izdvajajući spomenike kao specifične topose koji su mapirali pejzaž sećanja i istorijsku kulturu zajednica, ona prati procese uprostoravanja političkih i idejnih sistema vrednosti i načine artikulisanja ideologija. Spomenike različitih istorijskih perioda, režima i ideologija prepoznaje kao arheološke artefakate, odnosno materijalne tragove društava koja su ih podizala ili uništavala. Pri tome, ne ispituje istinitost istorijskih predstava niti validnost različitih tumačenja, već pokušava da sagleda okvire unutar kojih su definisani ideološki postulati i podstican društveni aktivizam.