Nastajalo od sredine XIX veka, srpsko pisano nasleđe u Sjedinjenim Američkim Državama danas deluje kao utuljena baština: rasuta u različitim američkim i srpskim institucijama i van njih, neretko u privatnim kućama i stanovima, uglavnom nepopisana i nedigitalizovana, dragocena građa svakodnevno propada zbog neuslovnosti u kojoj se čuva, pre svega zbog podjednake nebrige Srba u Americi i Srba izvan nje.
Suočeni sa specifičnim kulturnim samoubistvom, autori ove monografije pokrenuli su projekat zaštite i lingvističke analize srpskog pisanog nasleđa, ali istovremeno i dijahronijskog i sinhronijskog proučavanja njegovog jezika. Ovaj projekat podrazumeva više povezanih procesa: sakupljanje, popisivanje, adekvatno čuvanje, digitalizaciju (makar na nivou kvalitetnog skeniranja), javno prezentovanje i, konačno, naučnu obradu građe iz ugla različitih nauka, od kojih ćemo ovaj put govoriti samo o lingvističkom pristupu.
