Poezija Marijane Rajić je njeno Slovo ljubve, njeno ljubavno čudo, ozon njenog srca. To je gramatika ljubavne čarolije. I njen usud. Pesnikinja svoju pesmu piše slobodno, bez stega, bez interpunkcije, bez rime, ali to ne umanjuje njenu melodioznost i rafinman. U tvorenju njene pesme od ljubavi i za ljubav bio je odlučujući kodeks njenog srca, oslobođena pesnička imaginacija i njena slobodna ličnost. U njenoj pesmi preovlađuje lirska proživljenost i melanholična nežnost, ali i ironijska i misaona uverljivost. Njena poezija prepoznatljiva je i po njenom senzibilitetu i po njenom senzitivnom poetskom plamenu. Sve je to njena lirska autobiografija. Zato je njeno pesničko JA toliko snažno, originalno i prepoznatljivo. Baš kao i kod svakog zrelog pesnika.