Uvek je teško razdvojiti život od sudbine kao što je isto toliko teško napraviti funkcionalnu razliku između vere i religije. Iako je to samo retoričko pitanje razlike su velike, suštinske, i prečesto se devalviraju kao manje važne, iako su povod za različite konflikte na kojima počiva skoro čitava svetska istorija. Za Laka Veselinovića ovaj smisleni dualizam predstavlja početak inspiracije, istraživanja, sumnje i građenja jedne sasvim drugačije književne strukture sa sebi svojstvenom verom; da se sva zakrivljenja smisla i upotrebne vrednosti dobra i zla prikažu – ne samo kao fundamentalne postavke dogme – već i kao intriga i dramsko središte romana Čuvari dogme.