Krematorijum

Kroz unutrašnji monolog Rubena Bertomeua, svemoćnog građavinara, kroz naizmeničnu pojavu ličnosti iz drugog i trećeg plana(u čemu je Ćirbes maestralan), prisustvujemo rekonstrukciji ličnih priča više likova koji su direktno povezani sa mračnim okolnostima građavinskog užasa na španskoj mediteranskoj obali. Nepredviđeni događaji, porazi i uspesi više generacija bez ikakve ideološke, duhovne, pa čak i sentimentalne reference, oslikavaju nam lične i kolektivne živote u večnom i univerzalnom sudaru snova, želja i planova sa stvarnošću. Otuda pravo čitanje ovog romana, stvorenog u naizgled zatvorenoj formi koja sa svakom novom stranicom otvara ulazak u uznemiravajući sadržaj, počinje upravo kada se pročita i poslednje njegovo slovo, i sve se preseli u drugu misao o teškoj, nerazmrsivoj ali lepoj ljudskoj borbi između snova i stvarnosti.I na povratak knjizi.Onako kako se to događa sa delima istinske, i istinite, literature, u koju, bez sumlje, spada i Krematorijum.