Ecce homo

Ecce homo je knjiga maksima francusko-srpskog vajara, slikara i teoretičara umetnosti Milije Belića, koje su nastajale na marginama ostalih spisa, bilo kao sažeti poetski zapis, bilo kao „blesak istine” koji je valjalo zabeležiti. Verbalne iskaze dopunjavaju crteži koji su nastajali uporedo sa maksimama, neobične i zagonetne slike u kojima su odnosi između predmeta poremećeni, perspektiva je dvostruka, a značenje višestruko. Fragmentarni verbalni iskaz maksima i likovni iskaz, koji linijom kao jednodimenzionalnim fenomenom, dočarava višedimenzionalni sadržaj, čine jedinstvenu celinu koja svedenim sredstvima izražava, u duhu moralističke tradicije kojoj su pripadali Montenj, Paskal, Niče, Sioran, Božidar Knežević, svest o složenosti realnosti, o nepouzdanosti ljudskih merila i prolaznosti ljudskih stvari, ali i o neprolaznosti umetničkih dela.