Predmet ove studije je istraživanja pozitivnih stavova starohrišćanskih pisaca prema antičkoj knjizi. Autor u sedam poglavlja razmatra pitanje prioriteta i originalnosti, biblijske argument, ulogu filozofije u nastajanju hrišćanskog učenja, odnos ovih pisaca prema antičkoj poeziji, odnos prema antičkoj retorici antičko dokazivanje i u poslednjoj celini hrišćanske izazove, pokušaje izolovanja hrišćana od antičke knjige. Posebna celina je pregled delovanja starohrišćanskih pisaca – Justinijana Filozofa, Tartulijana, Klimenta Aleksandrijskog, Origena, Grigorija Bogoslova, Jovana Zlatoustog, Jeronima, Augustina, Sokrata Sholastika… Veoma važan deo knjige je prosopografski rečnik kao i popis relevantnih naučnih i istraživačkih izvora.