Uporedno-istorijska indoevropeistika predstavlja onu granu eksplanatorne lingvistike koja proučava razvoj indoevropskih jezika i etnogenezu njihovih nosilaca. Obogaćena strukturalističkom aparaturom tokom XX veka uporedna indoevropeistika je uz pomoć lingvističke tipologije i lingvističke geografije objedinila sinhroni i dijahroni pristup u rekonstrukciji jezika i kulture drevnih Indoevropljana. Knjigom Uvod u indoevropsku filologiju obuhvaćeni su najvažniji periodi u razvoju uporedno-istorijskog proučavanja indoevropskih jezika, njihov filološki opis, rekonstrukcija indoevropskog gramatičkog sistema i dijalekatska podela indoevropskih jezika.