Putopis Ivana Ivanića o Kosovu i Metohiji predstavlja važan izvor za poznavanje srpskih prilika u ovim krajevima, kako političkiuh tako i crkvenih, društvenih i kulturnih, u nesigurnim vremenima na početku 20. stoleća. Ove knjegove „putne beleške”, pored Nušićeve knjige o Kosovu, koja je prethodila Ivanićevoj i takođe nastala kao rezultat njegovih konzulskih iskustava, i izveštaja Milana Rakića, nezaobilazna su svedočanstva za upoznavanje sa stanjem srpskog naroda, međuetničkim i međureligijskim odnosima, ekonomskim i kulturno-prosvetnim prilikama, nacionalnom akcijom, odnosima sa konkurentskim pokretima (albanski, bugarski, grčki). Zbog toga ponovno objavljivanje ove Ivanićeve knjige i danas, pored zanimljivosti, ima svoju aktuelnost, svedočeći o nekim „procesima dugog trajanja”.